در گذشته بارها به سبب استقبال اندک از بازیهای تیم ملی ایران در تهران از سوی تماشاگران پایتخت،زمزمه انتقال بازیهای ملی به شهرستانها و به خصوص تبریز به گوش رسیده بود که بعد از مدتی به حالت ساکن فراموش شده بود.اما اخیرا با نزدیک شدن جام ملتهای آسیا و همچنین دیدارهای تدارکاتی جام جهانی،فعالیت هایی در حال شکل گیری است که میتواند این خواست را به واقعیت تبدیل کند.دیشب در برنامه نود صداو سیمای جمهوری اسلامی،سوالی برای شرکت بینندگان مطرح شده بود که طی آن نظر مردم را در خصوص برگزاری بازیهای تیم ملی در شهرستانها جویا شده بودند.مجری برنامه نیز با ذکر سوابق اینگونه دیدارها در شهرهای بزرگ به بررسی موضوع پرداخت.
با ذکر این مقدمه سوالی برای اذهان عمومی شکل میگیرد و آن اینکه آیا هدف از این کار تنها جذب تماشاگر برای بازیهای ملی است؟مسلما باید گفت خیال خام است که باور کنیم صرف هزینه های زیاد مالی ، فرهنگی و امنیتی تنها و تنها برای پرکردن ورزشگاهها حین بازیهای ملی است.حکومت و در راس آن رسانه های حکومتی با توجه به شکاف اجتماعی بوجود آمده بین مردم و به خصوص عدم مقبولیت نمادهای به اصطلاح ملی از سوی اقوام و ملیتهای غیرفارس،درصدد این هستند که با برگزاری چنین دیدارهایی و تبلیغات فراوان بر روی آن ،مقبولیت عمومی به این رخدادهای بین المللی بدهند و به نوعی موجب ایجاد اتحاد صوری در بین مردم شوند تا به دنبال آن بتواند با سوءاستفاده های تبلیغاتی،چند دستگی بوجود آمده در عمق جامعه را کتمان کنند.پیشنهاد انتقال بازیهای تیم ملی به تبریز یکی از شواهد این ماجراست که تنها هدف اش اشباع فوتبالدوستی در نزد مردمی است که تعصب خاصی روی تیم بومی خود دارند و این تیم را نمادی برای هویت طلبی و حرکت ضدآپارتایدی خود میدانند.
هرچند در گذشته دور نیز اقدامی مشابه در جهت سوءاستفاده از ورزش برای وحدت توخالی صورت گرفته و طی آن دیداری بین تیم ملی ایران و منتخب آزربایجان در ورزشگاه باغشمال تبریز برگزار شد که به بروز زد و خوردهایی بین تماشاگران و نیمه تمام ماندن بازی منجر گردید ولی با توجه به صورت مسئله،نمیتوان با دستمایه قرار دادن ورزش و تعصب ورزشی مردم،چند دستگی موجود در جامعه را از بین برد.
البته امیدواریم این فرضیات تنها در حد فرضیه باقی بمانند و هدف از این برنامه ریزی مشکوک چیزی به غیر از بهره برداری سیاسی از ملت ترک آزربایجان باشد.
* استفاده از این مطلب به شرط ذکر منبع(بیرلیک یولو) بلامانع است.
